Shmanget katastrofa, afrohet kualifikimi: një Milan që s’ia vlen të rishihet, por që në fund e mbyll me një trigolësh

E rëndësishme është janë sjellë në shtëpi tre pikët, që na afrojnë objektivin minimal të playoff-it dhe që mbajnë gjallë shpresën për të hyrë direkt në fazën e të Tetave të Finaes së Champions League. Por fitorja 2-3 ndaj hirushes së Champions League duhet të na bëjë të reflektojmë. Të zhytur në rezultatin 1-1 deri në minutën e 68-të, kuqezinjtë ishin të pazotët, pasi kishin pësuar golin e barazimit, të reagonin duke dhënë përshtypjen se mund t’i dhuronin një mbrëmje historike Slovan Bratislavës, në debutimin e saj në Champions League e që përpara se të përballej me Djallin kishte arritur rezultatet e mëposhtme: zero pikë, 2 gola të shënuar dhe 15 të pësuar. Madje as kundër skuadrave të ndonjë niveli të lartë, sepse Celtic, Girona dhe Dinamo Zagreb nuk mund të konsiderohen të tilla.

Fitorja nuk duhet të lërë të mbeten në plan të dytë problemet e shfaqura në këtë Milan, të zbuluara në pjesën e parë surreale që pamë. Dy kundërsulme të pësuara, njëri me Pavloviç që shpëtoi Maignanin që tashmë ishte parakaluar, ndërsa tjetri që mbërriti në shenjë dhe vleu barazimin 1-1 provizor e ku mbrojtja u vendos tmerrësisht keq, duke ua lënë më shumë se gjysmën e fushës sllovakëve. Gjërat të para tashmë edhe në daljet e mëparshme të kuqezinjve dhe të cilat ende nuk janë korrigjuar (e kush e di se kur do të korrigjohen). Por edhe zgjedhja për të lënë fillimisht në pankinë një Rafa Leao në formë, në një ndeshje thelbësore për të tentuar sulmin e drejtpërdrejtë për në fazën e të Tetave të Finales, për të vazhduar më pas hapat e tij. Sa për kronikë, numri 10 do të zgjidhet në fund të ndeshjes “Player of the match”.

Fonseca u paraqit në Bratislavë me shtatë ndryshime në krahasim me barazimin e shëmtuar kundër Juventusit. Në vend të Alvaro Moratës është Tammy Abraham që dha përgjigje të mira, duke dhënë asistin për Pulisic, pasimin që çoi në golin e Leaos dhe në fund shënoi golin e 1-3 momental. Padyshim më pak e mirë ishte Calabria, sidomos me rastin e golit të 1-1, si dhe Chukwueze dhe një Okafor që pas 45′ bëri që trajneri të pendohej për Leaon e ta fuste në fushë menjëherë. Portugezi hyri në fushë në fillim të pjesës së dytë dhe u tregua i kujdesshëm. Pavlovic u pa të shmangej në kundërsulm në një rast, por u tregua shumë i mirë në ndalimin e tij, Theo ishte nën ton ashtu si Reijnders nuk ishte në nivelin e tij të zakonshëm. Mirë ia doli Fofana, duke shpikur asistin e shkëlqyer për 1-2 të Leaos në minutën e 68-të, duke kthyer timonin e një ndeshjeje që rrezikoi të përfundonte në psikodramë. Si gjithmonë, themelor Pulisic, që hapi ndeshjen në fund të një rinisjeje të bukur. Pa Captain Amerika, Milani humbet dritën e tij.

Slovan meriton duartrokitjet për një ndeshje të luajtur me sens të shëndoshë, duke shfrytëzuar dobësitë e kuqezinjve, duke goditur në kundërsulm dhe duke mbyllur linjat e pasimeve. Sllovakët vuajnë një mediokritet teknik të dukshëm, gjë që i bën të jenë pothuajse të huaj në turneun më të madh evropian. Shembull për këtë është goli i 1-3, me ish lojtarin e Spezias, Strelec, që ia fal topin Abrahamit, i cili nga ana e tij e ‘falënderon’ duke shënuar nga dy hapa larg. Nga ana tjetër, tifozët vendas shijuan kryeveprën e Nino Marcellit, emër dhe mbiemër italian por në fakt sllovak në të gjitha aspektet. Shërben për të krijuar patos në 2 minutat e fundit plus 4 kohë të rikuperuara.

Megjithatë, në fund të fundit, rëndësi pati fitorja. Dhe fitoret në Champions League janë tri rradhazi. Tani sytë nga të tjerët dhe me mendje në Empoli, në kampionat. Ndeshja e radhës evropiane, më 11 dhjetor është në San Siro, kundër Crvena Zvezdës: në letër ekziston një mundësi gjigande për t’iu afruar kualifikimit. Edhe pse, kemi nevojë për performancë, padiskutim shumë më të mirë se kjo e sotmja.