Mrekullitë, në futboll, nuk ekzistojnë. E nëse ekzistojnë mund të bëhen një sugjestion fatal. Sergio Conceiçao është i pari që e di. Dhe për asnjë minutë, prej kthimit nga Riadi, nuk mendoi se vetëm me praninë e tij dhe me vendosjen e duarve në kokat e lojtarëve, do të mundë të zgjidhte të gjitha problemet e tradhëtuara nga pjesa e fundit e sezonit të Piolit dhe të konfirmuara përpikmërisht nga pjesa e parë e drejtimit Fonseca.
Sigurisht: dy përmbysjet kundër Juves dhe Interit në Arabi mund të shërbejnë si karburant për t’i dhënë shtysë dhe ambicie të reja grupit që doli i dëshpëruar nga metodat e portugezit tjetër, por futbolli i madh, plot vështirësi në çdo anë, përkujdeset të demonstrojë se mrekullitë nuk ekzistojnë dhe se përmirësimet mund të ndodhin me kalimin e kohës. As aplikimi, sepse nuk ka dyshim për aplikimin e Milanellos tani, nuk mund të shërbejë po, për të ndryshuar tërësisht shifrën teknike dhe edhe të tashmen e Milanit. Siç shpjegoi thuajse në mënyrë profetike Zlatan Ibrahimovic para ndeshjes, “nëse nuk fiton, atëherë Superkupa nuk ka qenë shumë e dobishme”. Në të vërtetë, edhe më parë, mund të kuptohet në ajër nga temperatura e San Siros se ai sukses, i zoti të emociononte rrjetet sociale, madje edhe vetë grupin, nuk është në gjendje të ndryshojë plotësisht marrëdhëniet mes tifozëve dhe ekipit. Madje, kur Theo dhe Calabria, sollën qark stadiumit trofeun e fundit të fituar, mundet me vesh të lirë të dëgjohen edhe disa fishkëllima.
Kalimi i shkretëtirës është ende i gjatë. Dhe jo vetëm sepse është akoma një distancë e madhe nga kreu i tabelës, por mbi të gjitha sepse në ndeshjet kur gjenden përballë një rivali që mbyllet mirë (siç është rasti i Cagliarit, i sistemuar ushtarakisht me 4-4-2 e tij), vështirësitë për të fituar mbeten të paprekura pavarësisht “konvertimit” të Leaos dhe Theos në shërbim të plotë të trajnerit të ri. Edhe zgjedhja e mëvonshme për t’u përqëndruar mbi dy qendërsulmues ishte përpjekja e fundit për të kapur një fije shprese në sulmin disi të verbër, disi të udhëhequr nga energjitë e fundit.
BËHU PJESË E KLUBIT ONLINE MILANISTAT.COM, PËR TË MARRË ÇDO DITË, NË ÇDO MOMENT TË DITËS, TË REJAT MË TË FUNDIT QË REDAKSIA MILANISTAT.COM, ME BASHKËPUNËTORË NË ROMË, MILANO, BERLIN, LONDËR DHE NJU JORK, MUND T’JU OFROJË NË ÇDO MOMENT TË DITËS. MJAFTON TË KLIKOSH NË LINKUN KËTU>>>>, OSE TË KLIKOSH KËTU>>>>
E nëse, më pas, në rastin Pulisic – gjithmonë muza e mirënjohur e sulmit kuqezi – nuk e arrin kurrë golin, i refuzuar dy herë nga traversa dhe shtylla apo nga ndonjë pritje e mirë e portierit Caprile, atëherë barazimi i katërt rradhazi në shtëpi (Genova, Juve dhe Roma të mëparshmit) sigurisht që nuk mund të ngushëllojnë. Përkundrazi, vetëm mund të nxjerrë në pah keqardhjen dhe pendimin, sepse në ndërkohë barazimi i Juves i kishte ofruar një mundësi fantastike tibusë milaniste. Tani Sergio Conceiçao e di se misioni i ndërlikuar që i është besuar pas Krishtlindjeve, fillon pikërisht tani kur i duhet të përballet me dekurajimin kolektiv dhe me disa fishkëllima nga tribunat mike. Provimet nuk mbarojnë kurrë. Por mbi të gjitha, mrekullitë nuk ndodhin brenda një kohe kaq të shkurtër.
