Në historinë e gjatë të AC Milan, ka pasur shumë kampionë, shumë fitore, shumë momente që kanë bërë botën të flasë për klubin tonë. Por ka vetëm një emër që qëndron si një shtyllë e palëkundur mes dekadave, si një flamur që nuk u ul kurrë — Paolo Maldini.
- Kapitulli I – Djali që trashëgoi një mbretëri
- Kapitulli II – Muri i hekurt që bëri Italinë të krenarë
- Kapitulli III – Betejat me fanellën e kaltër
- Kapitulli IV – Lamtumira e një gladiatori
- Kapitulli V – Rikthimi si Drejtues
- Epilogu – Legjenda që nuk shuhet
- Më të mëdhenjtë e futbollit botëror, ja çfarë thonë për Paolo Maldinin
Ky nuk është thjesht tregimi i një lojtari. Ky është tregimi i një djaloshi që lindi kuqezi, luftoi për çdo top si të ishte për familjen e tij, dhe u bë kapiteni që mishëroi shpirtin e Milanit.
Kapitulli I – Djali që trashëgoi një mbretëri
Milano, 26 qershor 1968. Në shtëpinë e Cesare Maldinit, kapitenit të madh të viteve ’60, lind një djalë që pa dashur trashëgon një trashëgimi të rëndë. Emri i tij është Paolo. Në rrugët e qytetit, në hijen e San Siros, ai mëson që dashuria për një klub nuk është një zgjedhje – është gjak.
Lexo më shumë
Në janar 1985, kur ishte vetëm 16 vjeç, Paolo u hodh në fushën e Serie A kundër Udinese-s. Nuk kishte frikë, nuk kishte dyshim. Kishte vetëm një fanellë kuqezi mbi shpatullat e tij dhe një zemër të mbushur me ëndrra.
Kapitulli II – Muri i hekurt që bëri Italinë të krenarë
Vitet kalonin, por Paolo nuk ishte thjesht një mbrojtës. Ai ishte arkitekti i prapavijës së hekurt të Milanit. Me një hap elegant, me një ndërhyrje kirurgjikale, ai bënte të dukej sikur futbolli ishte i lehtë.
Nën udhëheqjen e Arrigo Sacchi-t dhe më pas Fabio Capello-s, ai ishte pjesë e një ekipi që nuk mposhtej, një skuadre që dominonte Italinë dhe Europën.
7 tituj të Serie A, 5 Champions League, dhe trofe të tjerë që plotësonin një muze të tërë. Dhe gjithmonë aty, në çdo fitore, në çdo betejë, ishte Paolo – me shiritin e kapitenit si një kurorë nderi.
Kapitulli III – Betejat me fanellën e kaltër
Me kombëtaren italiane, Paolo luftoi në katër Kupa Bote dhe tre Evropiane. Ai nuk e fitoi kurrë një trofe madhor me Italinë, por dha gjithçka në çdo minutë. Në vitin 1994, zemra e tij u thye nga penalltitë e humbura në finalen kundër Brazilit. Në vitin 2000, ëndrra u ndërpre nga goli i artë i Francës. Por tifozët e Italisë e dinin: ky ishte një kapiten që nuk dorëzohej.
Kapitulli IV – Lamtumira e një gladiatori
31 maj 2009, San Siro. Një det me flamuj kuqezi valvitej, dhe një kor i madh këndonte emrin e tij: Paolo, Paolo, Paolo! Ishte ndeshja e fundit. 902 herë kishte veshur fanellën e Milanit. Nuk kishte tradhtuar kurrë. Numri 3 do të tërhiqej përgjithmonë – një nder i denjë vetëm për legjendat.
Kapitulli V – Rikthimi si Drejtues
Në vitin 2018, Paolo u rikthye jo si lojtar, por si dirigjent i prapaskenës. Si drejtor teknik, ai ndërtoi një skuadër të re, e udhëhoqi me vizion dhe kurajë. Në sezonin 2021–2022, Milani u kthye në majë të Serie A, duke rikthyer lavdinë pas 11 vitesh pritjeje. Dhe tifozët e dinin: ishte dora e Maldinit që e udhëhoqi këtë rikthim.
Epilogu – Legjenda që nuk shuhet
Paolo Maldini nuk është thjesht një kapitull i historisë sonë. Ai është vetë libri. Një libër i shkruar me sakrifica, me fitore, me besnikëri të pakrahasueshme. Një njeri që nuk e tradhtoi kurrë flamurin kuqezi, edhe kur bota e futbollit ndryshonte përreth tij.
Për Rossonerët, ai nuk është vetëm një lojtar. Ai është simboli që na kujton se çfarë do të thotë të jesh Milani. Dhe sa herë që shohim numrin 3 të varur në qiellin e San Siros, ne e dimë:
Kapitenët e vërtetë nuk ikin kurrë. Ata jetojnë përgjithmonë në zemrat tona.
Siç dëgjohet shpesh midis nesh, tifozëve:
“Maldini nuk është thjesht një lojtar që e kemi pasur. Ai është një ndjenjë që nuk do të largohet kurrë nga zemrat tona”.
Më të mëdhenjtë e futbollit botëror, ja çfarë thonë për Paolo Maldinin
Kur legjendat flasin, bota dëgjon. Paolo Maldini nuk ishte vetëm kapiten i Milanit, por një pikë referimi për çdo futbollist në botë. Nga sulmuesit që e kishin përballë si murin më të pakalueshëm, te trajnerët që studionin çdo lëvizje të tij, respekti ishte gjithmonë i madh: nuk ishte thjesht një mbrojtës, por një shkollë më vete. Fjalët që vijnë nga fenomenët dhe rivalët e tij nuk janë komplimente të zakonshme – janë dëshmi të gjalla të ndikimit që Maldini ka lënë në historinë e futbollit.
Vlerësimet e legjendave rrallë ndalen në cilësime madhështore. Por kur bëhet fjalë për Paolo Maldinin, ato nuk janë më thjesht vlerësime – ato janë nderime. Nga sulmuesit më të frikshëm të historisë, që e kanë parë si një mur të pakalueshëm, te trajnerët më të mëdhenj që e kanë admiruar si një mjeshtër të artit të mbrojtjes, të gjithë flasin me të njëjtin ton: respekt absolut.
Sepse në çdo stadium ku ka shkelur, nga “San Siro” e deri te finalet e Champions-it, Maldini nuk ka lënë pas vetëm fitore, por edhe kujtime që rivalët i mbajnë me krenari, si prova se kanë përballuar më të mirin. Janë vlerësime që vijnë nga fenomenë dhe rivalë. Ato janë më shumë se citate – janë monumente të vogla, të ngritura për një legjendë që nuk do të harrohet kurrë nga bota e futbollit.
Franz Beckenbauer:
“Maldini është epitomi i elegancës dhe profesionalizmit në futboll. Ai është shembulli perfekt i mbrojtësit modern”.
Carlo Ancelotti:
“Maldini nuk ishte vetëm një mbrojtës i madh, por edhe një lider i vërtetë që frymëzonte të gjithë ekipin”.
Johan Cruyff:
“Maldini kishte një inteligjencë taktike që e dallonte nga të tjerët. Ai e lexonte lojën si askush tjetër”.
Sir Alex Ferguson
“Maldini e kaloi të gjithë ndeshjen 90-minutëshe pa bërë asnjë ndërhyrje të ashpër. Ky është një art dhe ai është mjeshtri i tij. Ai është një lojtar i madh. Paolo Maldini ka qenë lojtari im i preferuar”.
Paolo Rossi:
“Nëse do të më duhet të zgjedh një mbrojtës për të mbrojtur veten time, ai do të ishte Paolo Maldini”.
Zinedine Zidane:
“Nuk mund të gabosh kurrë kur përballë ke Maldinin. Ai të ndalon me stil dhe gjithmonë në mënyrë të drejtë”.
Alessandro Nesta:
“Maldini është për ne më të rinjtë një model i përkushtimit dhe disiplinës”.
Alessandro Del Piero
“Ka lojtarë të mëdhenj dhe ka lojtarë botërorë. Pastaj ka disa që arrijnë të shkojnë përtej këtij përkufizimi. Paolo është shembulli i përsosur. Ai është simboli i Milanit”.
Ronald Koeman
“Nuk ka pasur kurrë një mbrojtës të majtë më të mirë në historinë e lojës. Dy-këmbësh dhe, në kulmin e tij, brilant në avancim. Në natën kur Milani shkatërroi Barcelonën në finalen e Champions League 1994, ai luajti qendërmbrojtës dhe dukej sikur e kishte bërë atë gjatë gjithë jetës”.
Ronaldo (R9)
“Paolo Maldini është më i miri kundër të cilit kam luajtur ndonjëherë”.
Andriy Shevchenko
“Lojtari më i talentuar dhe më punëtor që kam parë ndonjëherë. Ai ishte një futbollist i shkëlqyer në çdo aspekt, me vlera të vërteta lidershipi dhe aftësinë e rrallë për të qenë i besueshëm në mbrojtje dhe krijues në sulm”.
Philippe Mexès
“Ai është imazhi i futbollit në Itali dhe në botë. Nuk ka fituar kurrë Topin e Artë, por unë do t’i jepja njëqind të tillë”.
Andrea Pirlo
“Paolo Maldini është më i miri. Një mbrojtës. Një mbrojtës i pakrahasueshëm… fizikisht dhe mendërisht kishte gjithçka, dhe kënaqësia që merrte nga loja ishte e dukshme në moshën 40-vjeçare po aq sa në ditën kur hyra për herë të parë në Milan”.
Brian Laudrup
“Ai thjesht nuk ka një ndeshje të keqe. Shumë i vështirë për t’u kaluar, një pasues i jashtëzakonshëm… Do të hyjë në historinë e futbollit si ndoshta mbrojtësi i majtë më i mirë ndonjëherë”.
Emmanuel Petit
“Rekordi i tij flet vetë, si në cilësi ashtu edhe në jetëgjatësi. Një mbrojtës me klas të madhe – shumë i vështirë për t’u kaluar – dhe dikë që është e pamundur të mos e admirosh”.
Marcel Desailly
“Një përbindësh i vërtetë… Më duket e pabesueshme që nuk ka qenë kurrë Futbollisti i Vitit në Botë apo në Europë… bashkë me Franco Baresi ishte mbrojtësi më i mirë që kam parë ndonjëherë në karrierë”.
Ruud Gullit
“Pozicion për pozicion, një nga lojtarët më të mëdhenj ndonjëherë. Mund të mbronte dhe të sulmonte më mirë se shumica… një qendërmbrojtës i shkëlqyer gjithashtu”.
Ray Wilkins
“Thjesht një atlet i pabesueshëm. Po të donte të luante sulmues qendror, mund ta bënte. Ai i kishte të gjitha”.
Nga fjalët e legjendave mbi çdo gjë, një kuptohet qartë: Paolo Maldini nuk ishte vetëm një lojtar i madh. Ai ishte një standard, një simbol i klasit dhe besnikërisë, një kapitull i artë në historinë e futbollit që edhe rivalët e tij e nderojnë me admirim të pafund.
