Një klimë e padurueshme urrejtjeje, por kurrë mos harro: Milani është i shenjtë

E mira e Milanit vjen përpara çdo sherri apo mosmarrëveshjeje me pronësinë e klubit. Sepse Milani është një gjë serioze, por mbi të gjitha, është i shenjtë

Çfarë mërzitie, çfarë trishtimi, çfarë keqardhjeje! Sepse, të flasësh për Milanin mes milanistësh, veçanërisht në mediat sociale, tashmë është bërë krejt e pamundur. Nëse nuk je disfatist dhe nuk e urren “pronësinë më të keqe në histori”, je automatikisht servil, shërbëtor, i shitur. Personalisht, gjithmonë kam qenë i kujdesshëm ndaj korreve dhe kopeve blegëritëse. Gjatë gjithë jetës sime, gjithmonë kam thënë atë që mendonte koka ime. Ndonjëherë duke gabuar, siç është normale, por kurrë duke bërë një copy/paste banal të mendimit dominant apo konsideratave të atyre që përdorin tone më të larta dhe më dashakeqëse. Në fund të fundit, njeriu beson në atë që thotë nuk s’ka nevojë të struket në një stil komunikimi duke bërtitur, plot fyerje, ofendime dhe paturpësi të çdo lloji.

Milani im do të jetë gjithmonë ai i Berluskonit dhe Gallianit

Nuk për pronësinë amerikane të Milanit më intereson fare. E respektoj, por nuk kam asnjë lidhje afektive apo emotive. Milani im, për gjithë jetën, do të mbetet ai i Silvio Berluskonit dhe Adriano Gallianit. U rrita me të, e shijova çdo cep i lumtur dhe i hidhëruar; e desha thellësisht, veçanërisht në vitet më të errëta, kur ishte në modë të njollosje çdo akt apo vepër të atyre drejtuesve. “Shite, shitja kujtdo, mjafton që të ikësh”. Nuk i kam harruar këto fjalë dhe do të jem gjithmonë krenar që nuk u bashkova kurrë me atë kor të turpshëm e të neveritshëm, të përbuzjes së historisë sonë dhe gjithçka që kishim arritur. Në fund të fundit, asnjë perandori nuk perëndon në lavdi, e madje as perandoria berluskoniane nuk mund të mbaronte mes Scudettosh dhe Champions League. Mirëpo jeta vazhdon dhe Milani vjen përpara preferencave personale të atyre që e drejtojnë.

Kur mbërriti pronësia kineze, u ndjeva vërtet i çorientuar, sepse nuk mund ta imagjinoja Milanin pa pronësinë e tij historike. Dhe pas disa muajsh, duke kuptuar brishtësinë dhe kotësinë e pronësisë aziatike që kontrollonte Milanin, rreshta së ofenduari skuadrën time. E mbështeta si kurrë më parë në jetën time, i tronditur nga frika të tmerrshme (në maj 2018, u shkrua se AC Milan nuk kishte para për t’u regjistruar në Serie A) dhe nga makthe që, për fat të mirë, nuk u realizuan kurrë.

Mungesa e alternativave menaxhuese të besueshme të qëndrueshmërisë financiare

Prej shtatë vitesh Milani është amerikan. Dhe për mua, globalisht, pronarët amerikanë kanë bërë mirë, sepse jam mësuar të bëj vlerësime afatgjata. Milani është ngjitur me rreth 60 vende në renditjen e UEFA-s, është rikthyer të kualifikohet në Champions League për katër herë rradhazi, ka fituar një kampionat, ka zgjidhur problemet e tij serioze të pazgjidhura me UEFA-n në lidhje me FFP-në dhe ka dyfishuar të ardhurat. Sezoni i kaluar ishte një dështim, nga çdo këndvështrimet, por kjo nuk do të thotë se gjithçka është e keqe. Milani mbetet një klub financiarisht i shëndoshë që, çdo vit, shpenzon gjithçka që fiton në merkato.

Alternativa ndaj këtij modeli menaxhues nuk është një pasaniku budalla që vjen për të investuar male parash pa përftuar asgjë. Së pari, sepse budallenj të pasur nuk ka më dhe së dyti, sepse edhe po të kishte të tillë, rregulloret financiare të UEFA-s mbi FFP-në nuk do ta lejonin. E vetmja alternativë, pra, është borxhi, obligacionet dhe kreditë siguri rikthimi. Të gjitha këtyre u them ‘jo’ faleminderit, sepse Milan është diçka serioze, por mbi të gjitha, AC Milan është një gjë e shenjtë.

Ky është këndvështrimi im. Kam respekt të madh për qëndrimet e të tjerëve, por kur dëgjoj njerëz që debatojnë për lojtarë individualë e që padyshim “e duan Milanin” dhe për pronësinë që nuk shpenzon mjaftueshëm dhe mbi ambicien për të pasur një pronësi që të shpenzoje shumë para për Milanin, e kuptoj se unë, personalisht, kam rreshtur së besuari te Babagjyshi i Vitit të Ri që kur isha 8 vjeç. Shumë, megjithatë, vazhdojnë të besojnë. Lum si ata.