Massimiliano Allegri ka ndezur alarmin prej javësh.
EMERGJENCA E PËRHERSHME
Allegri pa skuadër të plotë asnjë ditë: shpikje, improvizim dhe mbijetesë
Massimiliano Allegri ka ndezur alarmin prej javësh. Që nga mbërritja e tij në Milano, çdo javë ka qenë një betejë e re kundër dëmtimeve dhe mungesave të njëpasnjëshme. Në vend të një skuadre të plotë për të ndërtuar idenë e tij të futbollit, ai ka gjetur një dhomë zhveshjeje të copëzuar, ku çdo repart duhej rindërtuar nga zero.
Lexo më shumë
Çdo javë, një tjetër emër shtohet në listën e dëmtuarve. Dhe sa herë që Allegri beson se e ka gjetur ekuilibrin, një tjetër telash e rikthen te fletorja e improvizimeve. Ndonjëherë shndërrohet në magician, herë në kirurg taktik, herë i duhet të bëjë mrekullira për të nxjerrë maksimumin nga një skuadër e cila, objektivisht, nuk ka qenë kurrë e plotë as për një ditë të vetme.
ALARMI LEAO — PASTAJ FRYMËMARJE
Frika në San Siro, më pas lajmi i mirë: asnjë dëmtim, por stafi është në limit
Kur Leao ndali vrapimin kundër Torinos dhe mbajti dorën te kofsha, u bë heshtje në San Siro. Ishte ai momenti kur zemrat e tifozëve u ngurtësuan: një mungesë tjetër, më e rënda e mundshme, do të kishte qenë tronditje.
Në orët e para, u krijua panik: frikë për tërheqje, për dëmtim serioz, për javë të tëra mungesë. Por testet e mëvonshme dhanë dritë jeshile: asnjë dëmtim, vetëm lodhje dhe tension muskulor. Një frymëmarrje e thellë për Allegrin, i cili s’mund të humbë edhe njeriun e tij më të rrezikshëm.
Megjithatë, problemi mbetet: Leao është i detyruar të luajë shumë, të mbajë shumë peshë, dhe vjen shpesh në limite fizike. Skuadra kërkon alternativa për t’i paraprirë rrezikut. Ndryshe, herët apo vonë, dëmtimet nuk do të falin.
DOSJA GIMENEZ
Qendërsulmuesi i vetëm i natyrshëm mungon prej tetorit: një boshllëk që djalli nuk e mban më
Santiago Gimenez është mungesa që po u bie të gjithëve në sy. Që nga barazimi me Atalantën, meksikani nuk ka zbritur më në fushë. Një dëmtim në kyç që duket i pafajshëm, por që ka marrë dimensionet e një makthi të zgjatur.
Pa të, Milani ka humbur referencën tipike të qendërsulmuesit të vërtetë, atë që mban mbrojtësit kundërshtarë të zënë, që hap hapësira, që godet nga afër, që vendos ndeshjet me peshën e tij.
Në mungesë të tij, skuadra ka provuar gjithçka: Leao fals 9, Pulisic i avancuar, madje edhe Nkunku në role që nuk i takojnë. Por realiteti është brutal: pa një qendërsulmues, ofensiva duket e zhveshur, e lehtë për t’u lexuar dhe për t’u neutralizuar.
RASTI NKUNKU
Shumë hapësirë, pak dritë: francezi lufton me veten
Christopher Nkunku kishte ardhur me pritshmëri të mëdha: shkathtësi teknike, inteligjencë, lëvizje midis linjave, fantazi. Të paktën në teori. Por në praktikë, francezi po e ka shumë të vështirë të hyjë në ritmin e Serie A.
Kundër Torinos, pjesa e parë e tij ishte për t’u harruar: gabime të pafundme, humbje topi, frymëzim zero. Vetëm në pjesën e dytë duket sikur diçka u ndez në kokën e tij, por sërish jo aq sa të shpëtojë vlerësimin final.
Deri tani, investimi i rëndë financiar duket i ngrirë. Dhe ajo që shton dilemat është fakti se Allegri kurrë nuk e ka parë Nkunku si qendërsulmues: një detaj i vogël që sot peshon si gur.
PULISIC, SIGURIA E VETME
Shtatë gola, dy asistime, plus Kupën: amerikani mban Milanin mbi ujë
Në gjithë këtë stuhi, një dritë qëndron e pandryshuar: Christian Pulisic. Amerikani ka marrë Milanin për dore dhe e ka kaluar mbi gremina sa herë që loja ka kërkuar heroizëm. Shtatë gola në kampionat, dy në Kupë, dhe një intensitet që nuk njihte rimëkëmbje.
Pulisic është bërë lojtari më vendimtar i Allegrit: shfaqet në momentet e vështira, shënon gola vendimtarë, frymëzon grupin dhe është kthyer në një lider të heshtur që bën diferencën pa shumë fjalë.
Nëse Milani është ende në garë për titull, një pjesë e madhe i përket atij.
OBJEKTIVI I VETËM: TITULLI
Pas eliminimit në Kupë, kampionati është gjithçka: koha e alibive ka mbaruar
Dalja kundër Lazios në Kupë e ka ngushtuar horizontin: tashmë kampionati është objektivi i vetëm që ka rëndësi. Dhe për ta luftuar deri në fund, Milani nuk mund të lejojë luksin e mungesave të pafundme dhe improvizimeve të detyruara.
Atdheu i vërtetë i Allegrit është gara e gjatë, konsistenca, menaxhimi i ritmit të sezonit. Por për të mbajtur ritmin e Napolit, Interit dhe skuadrave që kanë më shumë thellësi se Milani, duhen njerëz. Duhet cilësi. Duhet banka.
SYTË NGA JANARI
Një mundësi që nuk duhet humbur: lideri i sulmit duhet të mbërrijë
Në Via Aldo Rossi e dinë shumë mirë: kjo është merkatoja më e rëndësishme prej vitesh. Milani ka nevojë për një qendërsulmues të vërtetë, për një figurë që merr skuadrën mbi shpinë dhe e çon drejt objektivave.
Janari nuk është një luks, por domosdoshmëri. Dhe këtë herë, gabimet nuk lejohen.
BËHU PJESË E KLUBIT ONLINE TË TIFOZËVE ROSSONERË, MILANISTAT.com, PËR TË MARRË ÇDO DITË, NË ÇDO MOMENT, TË REJAT MË TË FUNDIT QË REDAKSIA JONË, ME BASHKËPUNËTORË NË MILANO, ROMË, BERLIN, LONDËR DHE NJU JORK J’UA OFRON ME CILËSINË MË TË MIRË. MJAFTON TË KLIKOSH NË LINKUN KËTU>>>>>>, ose TË KLIKOSH NË LINKUN TJETËR KËTU>>>>>>
