Milan, nga llogaritë deri te Ibrahimovic, rreziqet nuk janë të lumtura. Sikur Cardinale të dëgjonte tifozët…

Në ndërhyrjen e tij të fundit publike, Gerry Cardinale ishte shumë i qartë. Ai tha: “Partnerët tanë janë tifozët dhe këtë e marr shumë seriozisht. Në Itali duhet marrë shumë seriozisht dhe unë e bëj”. Po të duash të mendosh keq, mund të thuash që kjo ishte kuptuar në ajër qysh në lidhje me kontaktet e para me Lopeteguin, i cili u “mohua” menjëherë nga tifozët, humori i të cilëve, i parë nga Milano në SHBA, ia ndryshoi mendjen në tërësi gjithë management në casa Milan.

Tani na thonë se me spanjollin nuk ishte arritur asgjë vendimtare dhe, duke gjykuar nga radha e ngjarjeve, kështu pikërisht ndodhi. Nëse do të kishin firmosur me Lopeteguin, tani nuk do të mund të tërhiqeshin më. Më mirë kështu, mund të shtohet. Mirëpo, zgjedhja e trajnerit të ardhshëm të Milanit nuk është ende çështje publike. Fakti që çdo ditë dalin kandidatë të rinj dhe profile të papublikuara më parë është konfirmim i qartë i kësaj gjëje. Sidoqoftë, është e dobishme dhe konstruktive që në selinë e klubit tonë të dashur të shqyrtohen rreziqet e një profili të aftë për të shumëfishuar skepticizmin aktual që po vërehet mes tifozëve.

Nuk ishte nevoja për intervistën e dhënë nga zëvendësi i Contes, Stellini, për TeleLombardia për të kuptuar se Antonio Conte do të ardhur me vrap në Milanello dhe se të gjitha klishetë (“ai kërkon një merkato të pasur, do të largonte Leaon, etj”) e thëna për të u fshinë me një të rënë të lapsit nga bashkëpunëtori kryesor i teknikut leçez. Nuk dua të mbështes tezën “ose Conte ose vdekje”, por dua të kufizohem në deklarimin e rreziqeve të Po-së së munguar ndaj  trajnerit puliez.

Ia filloj me të parin, të një natyre ekonomike: me Conten te Milani, Napoli do të mbetej duarbosh dhe do të duhej të shqyrtonte një kandidat tjetër, ndoshta Piolin, duke i larë kështu duart e Milanit nga paga e tij (e plotë) për sezonin e ardhshëm.

Kalojmë tek e dyta: Conte te Napoli është në gjendje të rilançojë menjëherë një skuadër që nuk ka qenë kurrë konkurruese këtë vit dhe do të ishte në gjendje të luftonte për një nga vendet e para pothuajse menjëherë.

E treta, e cila është edhe më piktoreskja: nëse bëhet një referendum mes tifozëve interistë dhe një sondazh i fshehtë në zyrat e klubit zikaltër, do të zbulonit se ardhja e Contes në Milanello do të përjetohej me shqetësim të veçantë.

Të shohim tani skenarin pa Conten te Milani. Me ardhjen e mister X, me përjashtim të ndonjë zgjedhjeje surprizë, cilat mund të jenë pasojat?

Një: edhe përkundër një merkatoje të synuar, sigurisht që do të ishte një numër më i ulët i abonentëve, teksa fluksi në San Siro do të varej nga rezultatet e para të skuadrës së ngritur.

Dy: barazimi i parë zhgënjyes apo edhe humbja e parë e papritur do të krijonte një klimë mosbesimi me efekte vicioze mbi skuadrën, që, siç duhet të na kujtohet, vitin e ardhshëm do të humbasë disa liderë të dhomës së zhveshjes, Kjaer dhe Giroud, duke ekspozuar protagonistë të tjerë ndaj përgjegjësive serioze.

E treta: zgjedhja, e pambështetur në rezultate, do të çonte në humbjen e besimit, deri tani bazuar tërësisht në karrierën e tij si futbollist, ndaj Zlatan Ibrahimoviç, i cili nuk është ekspozuar kurrë në publik dhe ka publikuar vetëm një foto me mbishkrimin “vision and mission” në përpjekje për të dhënë siguri.

Por Milani nuk mund të administrohet me një foto! Edhe pse është e vërtetë që duhet të kompletojë vetveten në rolin e ri, mirëpo duhet ta bëjë shpejt sepse futbolli nuk pret askënd. Madje as Ibrën. Së fundmi për Ibrahimoviçin ka qenë Costacurta i cili ka shprehur një vëzhgim që duhet ndarë: sipas ish milanistit, tani komentues në Sky, ai duhet të kishte shtyrë edhe më ekspertët e grupit që të dilnin para kamerave për të shpjeguar arsyen e dështimeve kundër Romës dhe në derbi dhe të mos ia linin këtë punë shpjeguesve pa shumë peshë.