Milan, çfarë duhet për të mos e çuar dëm fitoren e bujshme të Santiago Bernabeut

Nga “këtu dhe tani” që bën të festohet suksesi i Bernabeut, e deri te “Milan Futuro”, është i gjithi një moment. E ardhmja është tani, shkon përtej markës së skuadrës së dytë dhe investon të parën me kuriozitetin e madh të të kuptuarit nëse shprehja realiste dhe e guximshme e Fonsecës, “më e vështirë të përballesh me Cagliarin sesa me Realin” do të pasqyrohet në fushë. Për të lexuar të ardhmen e kuqezinjve, na vijnë në ndihmë dy fjalë të huaja. E para është anglezja consistency, pjesërisht “një mik i rremë” siç thonë gjuhëtarët. Më saktë: (paksa) ndryshe nga sa duket. Sepse nuk përkthehet vetëm me “soliditet, qëndrueshmëri” por edhe me “vazhdimësi, stabilitet”: karakteristikat që më shumë i kanë munguar Milanit dhe që theksojnë diferencën midis skuadrave ambicioze dhe atyre të mëdha. “Lojtarë jo të qëndrueshëm, skuadër e luhatshme” na kujton shpesh Arrigo Sacchin dhe këtu qëndron çelësi: a do të jetë në gjendje Leao, më shumë se kushdo, të garantojë vazhdimësinë që i ka munguar deri më tani në mënyrë kaq dramatike? A do të jetë në gjendje të jetë i rrufeshëm, si në sprintin e 3-1 të Reijnders, por edhe i hekurt, si Samuel Eto’o në Interin e tripletës dhe Mario Mandzukic në Juventusin finalist të Champions League 2017? Nuk është vetëm një çështje sakrifice apo disponueshmërie, por dhe mbi të gjitha, një shembull për shokët e skuadrës: të jesh lider me shembull, siç dinë menaxherët e mëdhenj, është më e rëndësishme sesa të jesh lider me fjalë.

LEADER

Ja pra, edhe termi tjetër i huaj që do të përcaktojë të ardhmen e Milanit: liderança. Fonsecës i pëlqen dhe e thekson në çdo konferencë shtypi. Në Portugali përdoret shumë dhe kuptimi është një përzierje e karizmës dhe aftësisë për të komanduar. Lojën, sigurisht, por edhe shokët dhe grupin. Këtij Milani i ka munguar deri më tani një lider i fortë si Ibra, një luftëtar si Tonali, një i heshtur si Kjaer, madje edhe një elegant si Giroud. E nëse një tërheqës ka qenë, përveç Pulisiçit me bëmave të tij, ai mund të identifikohet te Alvaro Morata: pikërisht te ai, shpesh i akuzuar se ka qenë i butë në të kaluarën, ai ka marrë sot mbi shpatulla përgjegjësinë e fashës së kapitenit të Spanjës dhe rolit qendror te Milani. Një “kapiten hije” që, në fakt, i drejton të tijët me shembull. Mungesa e tij e detyruar në Cagliari do të kërkojë gjithashtu një përpjekje shtesë lidershipi nga Theo Hernandez, i cili e ka më shumë në ndërgjegjen e tij humbjen kundër Napolit sesa Maignan dhe sulmuesit e pasaktë. Shtyrja e ndeshjes në Bolonjë e dënoi për një përjashtim të padenjë të një kapiteni të Milanit, në fund të ndeshjes në Firence për protesta të kota.

OBJEKTIVAT

Sot, Milani është më afër të të Tetave të Champions League sesa të luftojë për Skudeto: në rastin më të mirë, në rast të fitores në Cagliari, do të shkojnë në pushimin e kampionatit në -6 pikë nga vendi i parë, me një ndeshje për të rikuperuar jo aq absolutisht të padiskutueshme për ta fituar. Ndërsa në Evropë, është e vetmja italiane që është përballur me katër skuadra që rreshtohen të gjitha në zonën e të Tetave të finales ose në play-off. Teksa tre kundërshtarët e ardhshëm (Slovan, Crvena Zvezda dhe Girona) për momentin janë të eliminuara. Me 15 pikë, play-off-i është i sigurt dhe duke shtuar të paktën një pikë kundër Dinamos së Zagrebit në ndeshjen e fundit të fazës Kampionat, zëna e të Tetave të finales së Champions League është realisht e arritshme. Kjo është rruga drejt një të ardhmeje intriguese, e cila do të shpëtonte një tjetër rrugëtim dhe tensionin me dy ndeshjet e playoff-it në shkurt. Që do të vijë pas një janari të jashtëzakonshëm mes Superkupës së Italisë në Arabi (gjysmëfinalja më 3 janar kundër Juves, finalja eventuale më 6), ndeshjes rikuperuese të Serie A dhe dy ndeshjeve të mbetura të  grupit të Champions League në fund të muajit. E ardhmja në janar dhe shkurt, fatale për Fonseca në dy vitet e tij në Romë, po ndërtohet realisht tani.