Merkato: Taremi dhe Inter, asnjë mister. Në Evropë, kur gjërat bëhen të vështira… Vejushat e Saelemakers (dhe të të tjerëve). Qetësohu, Theo!

PSG, Dortmund dhe Newcastle. Një grup i ekuilibruar dhe i vështirë për të gjithë. Tashmë kuqezinjtë kanë forcën, eksperiencën dhe pjekurinë për të arritur në të Tetat, përballë kundërshtarëve të fortë që do t’i lartësojnë edhe më shumë netët europiane. Gjon Belushi, në “Shtëpia e Kafshëve”, në një batutë famoze, thotë: “Kur loja bëhet e ashpër, të fortët nisin të luajnë”. Dhe kështu qoftë. Pa frikë, me besim dhe guxim. Si gjithmonë.

Merr fund, më në fund edhe merkato. Nota të larta për Milanin për prakticitetin, vendimet dhe shpejtësinë që i mundësuan Piolit t’i kishte lojtarët më të rëndësishëm qysh gjatë grumbullimit veror, shumë përpara fillimit tëkampionatitqë nga dita e parë. Taremi ishte komploti klasik i negociatave me klube, agjentë dhe ndërmjetësuesve pas perdeve. Ndryshime strategjish, vendime komplekse që shkojnë përtej parave: të mos dorëzohesh para shantazheve nuk është mister, klubi e ka bërë një çështje konkrete parimore prej vitesh. Me ose pa Taremin, organika është konkurruese dhe skuadra është e fortë. Dinamika, strategjitë, dinakëria, paratë anashkalojnë çdo angazhim, çdo fjalë nderi. Sa i përket Interit, duke qenë se vazhdimisht shumë shkruajnë: “Si munden të bëjnë një merkato kaq të vështirë, në situatën financiare në të cilën ndodhen?”, kam një përgjigje po aq pragmatike dhe realiste: nëse i lënë ta bëjnë, nëse askush nuk ndërhyn, do të thotë qartësisht se është e ligjitime. Ka nga ata që preferojnë të kenë llogaritë në rregull dhe të tjerë që janë optimistë dhe nuk shqetësohen për borxhet. Nuk mendoj se është puna ime, nuk mendoj se është puna jonë. Asnjë mister: nëse askush s’të ndalon, do të thotë se po vepron në mënyrën e ligjshme, të lejuar, të toleruar. Pikë.

Mesazhe të ndershme lamtumire për CDK, Messias dhe tani Saelemakers. I kuptoj ata që qajnë ende për Tonalin, isha dhe unë në atë rresht me vellon time të zezë, por Furlani dhe Moncada, me atë çfarë kanë bërë, të paktën deri tani, duke i riinvestuar ato para shumë mirë për mendimin tim, më kanë sjellë bujarisht në vete. CDK është si të qash për asgjë, për aq sa ne (nuk) kemi parë: për keqardhje do të ketë një kohë dhe mënyra. Messias ka bërë të tijën këto sezone, më shumë ishte e vështirë. Saelemakers shpërdoroi më shumë se një mundësi: ishim të gjithë të befasuar dhe këndshëm të goditur nga muajt e tij të parë rosonerë, ishte një zbulim i arritur. Por Aleks nuk përparoi kurrë, nuk e ngriti kurrë stekën, mbeti pas në ditët e fundit vendimtare të sezonit të kampionatit dhe në vijim (substancialisht) thjesht bëri rezervën e Messias. Për faj të tij. Edhe këtu, për keqardhjen (e tij) do të ketë kohë dhe mënyra. Upgrade me Pulisic dhe Chukwueze, për momentin, është i dukshëm.

Dy kartonë të verdhë për protesta në 2 ditët e para të kampionatit, për më tepër me shiritin e kapitenit: i dashur Theo, duhet të qetësohesh sepse për momentin e vetmja kuti realisht e zbuluar është ajo e zëvendësuesit për ty. Një përqafim.