Linja me 5 e Interit kundër gjysmëanësorëve të Milanit: derbi i Milanos do luhet në qendër

E shtunë, 16 shtator, ora 18:00: Milani dhe Interi do të sfidojnë njëra-tjetrën në ndeshjen më të pritur dhe më të rëndësishme të këtij fillimi sezoni. Derbi sjell me vete rivalitetin e madh të dy skuadrave milaneze, qysh prej lindjes së Interit prej bërthamës së Milanit, nga momentet e arta të njërës dhe të tjetrës, e deri në historinë më të re. Sezonin e kaluar derbi milanez ka qenë ngjyrosur nerazzurrësh: neto sukseset e Interit në Superkupën e Italisë, si dhe në dy ndeshjet e gjysmëfinales së Champions ashtu si dhe në fazën e dytë të kampionatit. Në përballiet e fundit, Pioli me shokë e kanë vuajtur jo pak organizimin e Inzaghit: le të analizojmë pse dhe të kuptojmë nëse dhe si Milani mund të ndryshojë kursin.

SUPERIORITET – Arma fituese e Interit në derbit e fundit quhet 3-5-2: një vijë e trashë në mesfushë që i mundësoi nerazurrëve t’i hapnin fanellat rosonere falë gjerësisë së anësorëve, të shfrytëzonin ndërhyrjet e mesfushorëve dhe të linin në një kundër një sulmuesit qendrorë, e gjitha duke ruajtur një qëndrueshmëri të lakmueshme në mbrojtje. Me pak fjalë, Interi ia arrinte lehtësisht të gjente epërsi numerike në zonat kryesore të fushës.

DY MESFUSHORË – Milani, nga ana tjetër, përgjigjej me një 4-2-3-1 me dy mesfushorë qendre dhe një mesfushor sulmues. Problemi për Piolin lidhej me karakteristikat e lojtarëve në fushë: Tonali dhe Bennacer kishin mbetur jetimë nga fiziku i Kessié, determinant për mbulimin e të gjitha zonave të fushës. Në treçerekfushë, apo atë që të gjithë e njohim si mesfushën sulmuese, impenjohej shumë Brahim Diaz, shumë i shpejtë dhe teknik, por sigurisht shumë i dobët për t’u përballur me një mesfushë fizike dhe kompakte si ajo e nerazurrëve. Rezultati? Dy mesfushorët kuqezi lejonin në mënyrë të pashmangshme hapësirë qendër mesfushorëve nerazurrë (Mkhitaryan dhe Barella, por edhe Brozovic dhe Calhanoglu), mbrojtësit e kuqezinjve u detyruan t’i markonin në një pozicion më të avancuar Dimarco dhe Dumfries, duke lënë kësisoj të zbuluar qendrën e zonës ku Tomori dhe Kalulu/Kjaer/ Thiaw gjendeshin të vetëm në përballjen në një kundër një me Lautaron dhe Dzekon.

MILAN 2.0 – Brishtësia e analizuar e çoi Milanin drejt rindërtimit që pamë në merkaton verore: Pioli revolucionarizoi mesfushën, duke siguruar lojtarë me këmbë dhe me fizik, por edhe të pajisur me teknikë të madhe. Ndryshimi taktik është evident: mesfusha e Milanit, tani me 3, me një mesfushor mbrojtës (Kruniç) dhe dy mesfushorë të fuqishëm dhe dinamikë (Loftus-Cheek dhe Reijnders), duket shumë më adapte për t’u përballur me nerazurrët. Madje, pozicioni i Loftus dhe Reijnders mund ta vërë në vështirësi serioze qendrën e nerazurrëve, duke i mundësuar Milanit të marrë fushë dhe të shfrytëzojë pikat e tij të forta: fashën e majtë me Theon dhe Leaon, por edhe Pulisiç në të djathtë, i cili është integruar me shumë vendosmëri në mekanizmat e Pioli. Pa harruar pozicionin “i ri” të mbrojtësve të krahut në impostim. Të dyja milanezet kanë vepruar në mënyrë aktive në merkato, por nëse Interi i ka ruajtur karakteristikat e tij, Milani ka ndryshuar lëkurë dhe është gati, më shumë se kurrë, për të shtunën e 16 shtatorit, në orën 18:00.