Diogo Jota u largua nga jeta prej një aksidenti të tmerrshëm rrugor. Bota e futbollit vajton një talent të jashtëzakonshëm. Të ndalemi të gjithë, për një moment dhe t’i bëjmë homazh vlerës së jetës
Largimi tragjik nga jeta i Diogo Jotës, viktima e një aksidenti me makinë, trondit thellësisht botën e futbollit. Një dhimbje që kapërcen fanellat dhe ngjyrat, e që na fton të gjithëve të ndalemi, për një moment, për të reflektuar mbi atë që ka vërtet rëndësi.
Një vetëtimë në natë. Një lajm që të lë pa frymë. Diogo Jota, futbollist profesionist, bashkëshort i ri, baba, vëlla, nuk është më. Jeta e tij u shua papritmas në një aksident me makinë. Brutaliteti i ngjarjes na ka lënë të heshtur, të pabesuar, të çarmatosur.
Diogo Jota, jo vetëm futbollist, por në rradhë të parë një njeri
Diogo dhe vëllai i tij (edhe ai futbollist) kanë humbur jetën. Diogo ishte më shumë se një sulmues. Ishte një shembull përkushtimi, pasioni, përulësie. Në fushë vraponte me uri dhe kënaqësi, jashtë buzëqeshte me diskrecion dhe dashuri për familjen e tij. Futbolli ndalet, e bashkë me të, ndalemi edhe ne. Tani, heshtje.
Nuk ka rëndësi se cilin ekip mbështet, nëse e admiroje apo e respektoje nga larg. Në momente të tilla, gjithçka tjetër zhduket. Mbetet vetëm ajo thelbësorja: jeta. Dhe dhimbja e përbashkët. Dhe edhe ne duhet ta bëjmë.
Nalojmë të gjithë, vetëm për një moment
Në një botë që ecën pa ndalim, Diogo na obligon – edhe me mungesën e tij – të ngadalësojmë. Të mendojmë. Të shohim përreth dhe brenda. Jeta është e brishtë më shumë sesa duam ta pranojmë. Të ndalemi të gjithë, për një moment të paktën. Për të thënë faleminderit. Për të përqafuar ata që duam. Për të marrë frymë.
Fati, ndonjëherë, është vërtet i poshtër. Diogo Jota ishte martuar vetëm pak ditë më parë. Sapo kishte filluar një jetë të re si bashkëshort, si baba, si një burrë i pjekur. Dhe tani heshtja. Sigurisht, ai nuk do të harrohet nga shokët e skuadrës, as nga tifozët e tij, e as nga ata me të cilët kryqëzoi rrugëtimin. Ai do të mbetet në golat që shënoi, në buzëqeshjet që dhuroi, në ndeshjet që ndriçoi. Por mbi të gjitha, do të mbetet si një simbol i mënyrës se si jeta duhet jetuar plotësisht, çdo ditë.
Një leksion humanizmi
Diogo Jota na lë me një boshllëk, por edhe me një mësim. Në mes të zhurmës së futbollit dhe jetës, na fton kah heshtjes. Kah një momenti të të vërtetës. Sepse pas çdo atleti, çdo fanelle, çdo shifre, qëndron gjithmonë një qenie njerëzore. Dhe sot, ajo dhimbje është e jona. E të gjithëve.
Redaksia e Milanistat.com
