Duke mos qenë ndonjë ekspert i madh i merkatos dhe – në të vërtetë – duke jetuar një jetë profesionale gjithmonë larg këtij pylli plot kurthe, gracka, surpriza, grabitqarë të paskrupullt, me të vërtetë nuk e di nëse lajmet sipas të cilave bashkë me Moratën mund vijë edhe Depay për vijën e parë të kuqezinjve të sezonit të ardhshëm. Le të themi se rrëfimi më i besueshëm është se në fakt, duke pasur parasysh kostot relativisht të ulëta të qendërsulmuesit spanjoll, mund të ketë një transferim me zero euro përkrah tij: në këtë rast me Pulisic është Chukwueze, Leao është Okafor, Jovic dhe 2 kolegë të repartit, Sulmi do të ishte më se i plotë në pritje për të hequr qafe tepricat.
Nëse Pavlovic do të zinte vendin e lënë bosh nga Kjaer, do të mbetej vetëm një (ose dy…) blerje për mesfushën me karakteristikat për të cilat flasim prej muajsh.
Ajo që vazhdon t’i lërë tifozët në ankth, duke i bërë një pjesë të madhe të tyre të shqetësuar, skeptikë, të dëshpëruar, është koha e operacioneve. Evropianin mënjanë, pothuajse të gjithë kundërshtarët tanë kryesorë kanë lëvizur tashmë për t’i forcuar radhët e tyre: Inter, Juventus, Napol, Roma, Atalanta tashmë i kanë sistemuar goxha gjëra. Ibrahimovic ka evidentuar në çdo ndërhyrje të tij mungesën e nxitimit, qartësinë e objektivave, shumë lajme që janë krejt të ndryshme nga realiteti, me pak fjalë Shën Thomai do të donte të shihte dhe të prekte. Sot milanizmi, i dëshpëruar nga trendi i rezultateve pas skudetos së vitit 2022, që në mënyrë të pashmangshme ka ridimensionuar edhe një gjysmëfinale të Champions League dhe një vend të dytë, popullohet nga Thomai, i cili – jo rastësisht – kur u kënaq pas skepticizmit të tij, u bë i shenjtë. Le të shohim, këtu do të jemi deri në fund.
Ditët e para të Paulo Fonsekës në Milanello kanë konotacione dhe ide interesante. Më pëlqeu zgjedhja për të jetuar në Milanello për disa javë, përtej çështjeve familjare duke qenë se arsyet e dhëna nga trajneri ishin efikase: “Nuk ka kohë për të humbur, madje as për të shkuar në Milano, në hotel, çdo mbrëmje”. Stërvitje të shpeshta dyfishe, skema, taktika, që në ndeshjen praktike të ditës së parë, atë të takimit filluam të shihnim dritën e zbehtë të agut për gatishmëri, pozicione, lëvizje, thirrje të vazhdueshme. Gjysmë ore, asgjë më shumë, por siç e dimë mirë, dita e mirë shihet që në mëngjes. Shpresoj që shumë tifozë ta shndërrojnë mosbesimin e tyre në kuriozitet, gati për të mbështetur Fonsekën, që ditën kur ai, më në fund, do të ketë organikën e tij të plotë.
Më ka befasuar përdorimi shumë i pakët i Zirkzee nga Koeman kombëtaren e Holandës në Kampionatin Evropian, ashtu siç ka befasuar perëndimi i parashikueshëm i Cristiano Ronaldos, mungesa shfaqjes së talentit të Mbappe, apatia e Bellingham përveç një arritjeje… Me pak fjalë, deri më tani golashënuesit më të mirë janë sllovaku i Sparta Pragës, Schranz (me 3 gola, ashtu si dhe Olmo, Gapko, Musiala, Mikautadze). Vetëm Kane, i cili edhe ai ka gjithashtu 3 gola, ka spikatur – pothuajse – në lartësinë e famës që ka. Varet shumë nga gjendja në të cilën janë përgatitur për ndeshjet, sigurisht, por ndoshta edhe nga organizimi i lojës së kundërshtarëve, më pak të njohur, por befasues gjatë rrugëtimit, si Austria, Zvicra, Turqia, Sllovenia e ndonjë tjetër.
Edhe në Kupën e Amerikës gjërat nuk janë ndryshe: 4 gola për Lautaron, 3 për venezuelian Rondon, pak gje për nga pikëpamja e golashënuesve të tjerë. E gjithë bota është një vend, nga ky këndvështrim. Kjo është arsyeja se përse në fund të fundit, edhe një ujk i vjetër si Morata mund të mos jetë një zgjidhje thjesht e improvizuar, por mjerë ata që e thonë pa rënë në grackat e kooperativizmit.
