Klubi dhe skuadra: Coinceçao e ka kuptuar tashmë… Milani është i 4°. Duhen sinjale të forta nga merkato. E vërteta… Është gjithmonë faji i arbitrave

Përtej rezultateve dhe paraqitjeve, Sergio Coinceçao duket se i ka identifikuar mirë disa probleme të lashta të Milanit: mentalitetin që ka penguar shumë lojtarë të rriteshin pavarësisht një Scudetto dhe të tjerë që dukej se ishin përshtatur, komunikimin e drejtuesve. Përsa i përket çështjes së parë, po punon shumë parë që në momentin e parë kur mbërriti te Milanello. Mbi çështjen e dytë, përtej detyrimeve kontraktuale televizive, atij nuk i pëlqen të flasë para ndeshjeve dhe me siguri do të bënte pa edhe pas ndeshjeve: prandaj kërkon që dikush ta marrë përsipër. Me këmbëngulje.

Karakterialisht, diçka është evidente: kundër Cagliarit mungonte qartësia, saktësia teknike dhe cinizmi në zonë, por sigurisht përkushtimi nuk mungoi. Nëse godet 22 herë, 11 prej të cilave në portë, dhe i lë vetëm 2 goditje kundërshtarit, është e qartë se faji mund të jetë vetëm i yti nëse ndeshja përfundoi 1-1. Ndërsa në Como paraqitja ishte më e keqe se ndaj sardëve, por pati një reagim të fortë pas golit të larianëve dhe një fitore të rëndë. Nga vendi 4° në të 8° janë 5 skuadra me 6 pikë dhe ata po luajnë deri në limit: kuqezinjtë duhet të kenë parasysh se – përsa iu përket – klasifikimi sot, duke lënë mënjanë Napolin, Interin dhe Atalantën, fillon nga Lazio dhe përfundon në Bolonja. Në këtë mini renditje, skuadra e Coinceçaos është në vendin e katërt, 5 pikë prapa vendit të parë, por me një ndeshje për të rikuperuar. Lojërat për Champions League e ardhshëm, mbeten jo vetëm të hapura port të shqyera: i takon Milanit të mos i mbyllë.

Në këtë kuptim, është thelbësore të mbyllën disa goditje në 2 javët e merkatos që mbeten të hapura. Kam shkruar disa herë që duhen filluar të ndizen radarin që në nëntor, sepse dritarja e merkatos riparuese dimërore është e komplikuar, e pashtershme, por që ofron ende mundësi.

Qendërsulmuesi, mesfushori, mbrojtësi i krahut kanë qenë dhe mbeten prioritete. Nevojitet urgjentisht të dërgohen sinjale në të gjithë ambjentin, sepse për këtë bëhet fjalë. Nevojitet të veprohet shpejt.

Pas barazimit 2-2 në shtëpi me Bolonjën, Simone Inzaghit iu hap goja dhe nisi të grindej me gjyqtarët, duke marrë meritat për ndalimin e protestave të lojtarëve të tij dhe duke përmendur edhe gabimet në Superkupë. I ishte afruar disa herë më parë këtyre përfundimeve, së fundmi në shoqërinë e Gasperinit, Contes, Mottës, Fonsecës dhe të gjithë atyre që nuk humbasin asnjë rast për t’u kapur pas ndonjë alibie. Është nënkultura e tyre, është mënyra më e përshtatshme për të shkarkuar fajin mbi supet e të tjerëve. Asgjë e re, gjithçka tmerrësisht e mërzitshme.