Kampionë? Po, me fjalë! Faktet thonë të kundërtën…

Si gjithmonë, ndërprerjet e kampionatit për ekipet kombëtare është një moment i dobishëm për të reflektuar dhe bërë një bilanc, të pjesshëm, por sigurisht domethënës, edhe sepse tani jemi në një të tretën e rrugës së sezonit. E ndërsa Ibrahimovicit i pëlqen të postojë foto me gjuhën jashtë nëpër rrjetet sociale dhe të shkruajë ‘Gjithçka në rregull’, është e nevojshme të rikthehemi në planetin Milan, gjë që do të meritonte një përshkrim të kundërt me atë të zgjedhur nga Senior Advisor.

Vendi i shtatë në klasifikim na bën të qajmë, ose, nëse preferoni, i bën të qeshin kundërshtarët tanë. Por drejtuesit kuqezinj janë të bindur se ky është një ekip shumë i fortë dhe që ka potencial të madh, të cilin ende nuk ka mundur që ta shprehë. Pas të gjitha këtyre, problemi është të kuptojmë në do të ia arrijë ta shprehë dhe mbi të gjitha, kur. Sepse duke vazhduar kështu, me një ritëm luhatës nga ndeshja në ndeshje, rreziku real është të mbesim jashtë 4 vendeve të para në kampionat.

Por ndërkohë, me fjalë premtojnë një të tashme dhe për një të ardhme të madhe, të paprecedentë. Sipas Cardinales: “Do të shkruajmë kapituj të rinj në historinë e ndritur të AC Milan, duke e nderuar të kaluarën tonë teksa përgatisim rrugën drejt një të ardhmeje të re të lavdishme”. Madje ai flet edhe për një “obsesion për rikthimin e Milanit në majat e futbollit europian”. Obsesion? Të ngrejë dorën kush sheh te kjo Pronësi obsesionin e fitores. Askush. Fjalë të bukura, po, por faktet tregojnë një tjetër histori.

Në kor Zlatan Ibrahimovic: “Duam të bëjmë historinë, të fitojmë. Do të bëj gjithçka për të fituar dhe nuk do të dorëzohem derisa të fitoj. Ambicia është të shkruaj historinë”. Me pak fjalë, me fjalë dmth, Milani duhet të kishte fituar tashmë kushedi sa trofe: përkundrazi që kur Cardinale ka ardhur, nuk i janë afruar asnjë fije titullit. Dhe këtë vit tashmë është jashtë luftës për kampionat: jo për pikë, por për atë që po tregohet në fushë. Ambicia është matur në verë, kur mund të zgjidhej një trajner si Conte apo dikush më i mirë se Fonseca.

Kur në vend që të merrej Buongiorno, u vendos të përqëndroheshim mbi Pavlovic, sigurisht më i lirë në çmim. Dhe mund të vazhdojmë kështu pa fund. Testi i radhës do të jetë në janar, por thellë-thellë që tani e dimë se si do të përfundojë: më së shumti do të vijë një perspektivë, me çmim dhe pagë modeste, dhe jo një lojtar i fortë dhe gati për t’u përdorur, që është ajo që i i duhet kësaj skuadre. Do të duhej!