Kur Jon Dahl Tomasson mbërriti në Milano në verën e vitit 2002, shumë nuk e njihnin. Por ai ishte sulmuesi që sapo kishte fituar Kupën UEFA me Feyenoord, iashte që kishte pasur edhe dështime të mëparshme te Newcastle.
Sidoqoftë, Carlo Ancelotti pa tek ai një lojtar inteligjent, të disiplinuar dhe perfekt për t’i dhënë skuadrës thellësi në repartin ofensiv.
Në një ekip ku luanin yje të mëdhenj si Shevchenko, Inzaghi, Rivaldo, Rui Costa dhe më vonë Kaká, Tomasson nuk kishte statusin e protagonistit kryesor.
Lexo më shumë
Por ai ishte lojtari që gjithmonë gjendej aty ku duhej. Shënonte gola vendimtarë, sillte qetësi kur aktivizohej nga stoli dhe tregonte një profesionalizëm shembullor në një klub ku konkurrenca ishte e pamëshirshme.
Kulmi i lavdisë – Champions League 2003
Në sezonin e parë me kuqezinjtë, Tomasson jetoi ëndrrën e çdo futbollisti. Milan fitoi Champions League 2002/03, duke mposhtur Juventusin në finale pas penalltive në “Old Trafford”. Edhe pse nuk ishte titullar i pandryshueshëm, danezi shënoi gola të rëndësishëm në fazat eliminatore dhe u bë pjesë e një skuadre legjendare që riktheu Milanin në majën e Evropës.
Kontributi i heshtur në Serie A
Në kampionatin italian, Tomasson ishte shpesh “arma sekrete” e Ancelottit. Ai shënoi 12 gola në Serie A sezonin 2003/04, duke ndihmuar Milanin të fitonte titullin kampion pas pesë vitesh pritje. Sulmuesi danez e pranoi rolin e tij si alternativë e luksit, pa u ankuar kurrë, dhe u bë i dashur për tifozët për përkushtimin dhe besnikërinë e tij.
Tre vite suksesi dhe një trashëgimi solide
Nga 2002 deri më 2005, Jon Dahl Tomasson luajti për 3 sezone me Milanin, duke regjistruar mbi 100 paraqitje dhe 35 gola në të gjitha kompeticionet. Ai fitoi:
- Champions League 2003
- Serie A 2004
- Superkupën Evropiane 2003
- Kupën e Italisë 2003
Pas largimit nga San Siro, Tomasson u kujtua si shembulli i lojtarit me vlerë për skuadrën: jo domosdoshmërisht “ylli i faqes së parë”, por gjithmonë i besueshëm kur ekipi kishte nevojë.
