Integralizmi moral i Fonsecës po dëmton një pasuri të klubit. Skuadra në rritje? Në Monza e sigurtë që jo. Në Madrid, në mes të ciklonit

Fitorja e Milanit në Monza solli në shtëpi vetëm rezultatin. Kusuri, në pjesën e saj më të madhe, ndeshja mund të mund të përshkruhet me me plot bindje e shëmtuar dhe kjo nuk është aspak një shenjë e mirë për ndeshjen e madhe kundër Real Madridit në Santiago Bernabeu. Edhe sepse çështja Leao u gërric sërish nga Fonseca, i cili vendosi ideologjinë e tij përpara kostumit të zjarrfikësit, që në këto raste do të nevojitej shumë. Leao nuk po lihet në stol për Vinicius, por për Noah Okafor, i cili në vërtetë është një futbollist shumë i mirë, që aplikohet dhe e bën punën e tij si profesionist, por që nuk ka goditjet e Leaos. Sepse ironitë simpatike mbi goditjen e Rafës që paskësh përfunduar jashtë U-Power Stadium, kur ishte ballë për ballë me Turatin mund të qëndrojnë, por të mos harrohet se Leao e ka treguar prej kohësh se sa i pakapshëm mund të jetë nëse niset me topin në këmbë. Pastaj që ai duhet absolutisht të përmirësojë feelingun e tij me portën kundërshtare dhe me bazat e goditjes, jemi dakord të gjithë, madje edhe tifozët e tij më të zjarrtë.

Por gabimi i Okaforit, në 0-0 dhe në të vetmin aksion cilësisht të rëndësishëm të Milanit në një pjesë të parë, ku skuadra e Nestas i pati marrë përpara kuqezinjtë, nuk pati të njëjtin mbulim mediatik si, për shembull, nëse ajo goditje e ngordhur do të ishte bërë nga Leao. Eh jo, i dashur Fonseca, nuk është ashtu siç thua ti: statusi i një lojtari vendoset në fushë. E ç’të vendosur se. Vetëm sa për të përmendur një që Milani e ka ende në shtëpi, edhe pse në një rol pas tavolinës: Ibrahimovic, në moshën 37-38 vjeçare ende bënte diferencën dhe trembte kundërshtarët, edhe për shkak të statusit të tij.

Kush e di se çfarë mendon Ibra për të gjithë çështjen Leao. Kush e di se çfarë mendon Furlani, i cili punoi aq shumë për të gjetur zgjidhjen e duhur dhe për të zgjidhur rrëmujën e rinovimit të kontratës së Leaos dy vjet më parë për të pasur më pas në skuadër një lojtar që, nga fillimi i këtij sezoni e deri më sot është zhvlerësuar nga menaxhimi i Fonsecës, si edhe nga deklaratat e tij publike. Kush e di se çfarë mendon Cardinale për atë që po ndodh në Milano. Po, kush e di, sepse heshtja brenda të cilës janë fshehur drejtuesit e Milanit (me përjashtim të daljeve të Scaronit, që janë gjithmonë një bombë me sahat) legjitimon një status në të cilin Milani është nudo para të gjithëve, me një trajner që thotë një gjë dhe lojtarët që thonë një tjetër. E atëherë, spontanisht, lind pyetja: jetojmë të gjithë në një hark kohor apo…, ndoshta, Milani nuk është ai ekip në rritje që sheh Fonseca, i cili, me të drejtë në pozicionin e tij, duhet të mbrojë punën e tij?

Nesër kundër Real Madridit do të zhvillohet derbi evropian par excellence, të paktën në nivel panetar dhe perceptohet në ajër se Milani do të zhvillojë një ndeshje të madhe, sepse askush nuk dëshiron të bëjë budallallëqe në nivel global. Pasta, fjalën e ka fusha.