Nga 2019-a e deri më 2025: gjashtë sezone intensive, plot emocione. Theo Hernandez nuk ishte vetëm një mbrojtës i thjeshtë anësor, por një nga simbolet e rilindjes së Milanit.
Theo, ishe njëri prej nesh. Dhe këtë askush s’mund ta fshijë
Nga kalërimet e tij në fashë deri te goli i mrekullive kundër Atalantës në 2022/2013 – një coast to coast që të shtin të dridhurat – Theo Hernandez ka lënë një gjurmë të pashlyeshme në zemrat e milanistëve.
Pikërisht për këtë, lamtumira e tij duhej trajtuar me më shumë përmbajtje. Sepse, ndërsa është e vërtetë që gjithkush ka të drejtë të shprehin mendimet e tij, por po aq e vërtetë është që kush lë një fanellë si ajo e Milanit duhet ta bëjë këtë duke kujtuar se çfarë përfaqëson ajo.
“Vlerat dhe ambicia”: fjalë të rënda të Theos për Milanin, ndoshta shumë
Lexo më shumë
Në postimin e tij “polemik” të lamtumirës, Theo shkruan se “drejtimi që ka marrë klubi dhe disa vendime të fundit nuk pasqyrojnë vlerat e as ambicien që më sollën këtu”. Një frazë e fortë, që tingëllon si një akuzë e drejtpërdrejtë ndaj klubit. Por a është vërtet kështu? Milani, në këto vite, e ka konsoliduar praninë e tij në Champions, ka fituar një Scudetto legjendare dhe një Superkupë tepër joshëse, si dhe është rilançuar me një projekt rinor dhe të qëndrueshëm.
Ndoshta Theo i referohet ndryshimit teknik, apo zgjedhjeve me të cilat nuk ishte gjendur në sintoni. Por a është e drejtë të përdoret një moment lamtumire për të deklaruar se AC Milan ka humbur vlerat e tij? Shumë tifozëve ky ton nuk i është dukur aspak elegant. Dhe, sinqerisht, është e kuptueshme.
Milani RESPEKTOHET. Gjithmonë
Milani nuk është perfekt, dhe kritikat – nëse bëhet me ndershmëri dhe me kriter – mund të jenë edhe të dobishme. Por forma dhe substanca, dhe eleganca nuk mund të mësohen, ato demonstrohen. Theo ka patur meritën që u bë një lider, një figurë kyçe, një pikë referimi.
Por edhe Milani ka patur meritën që besoi tek ai, meritën për ringjalljen e tij, meritën që e ka mbrojtur, edhe në momente delikate. A ju kujtohet kur e tallnin për ato driblime të ngathëta në prezantimin e tij kundër Real Madridit? Apo kur Valentino Lazaro u vlerësua nga mediat më mirë se ai? Disa fjalë, sidoqoftë pra, rrezikojnë të jenë autogol. Sepse AC Milan duhet RESPEKTUAR gjithmonë. Nga kush vjen, nga kush qëndron dhe edhe – dhe mbi të gjitha – nga ATA që IKIN.
Theo, faleminderit për gjithçka që i ke dhënë Milanit…
Por veprimi i fundit vlen po aq sa i pari. Ne duam të kujtojmë Theo Hernandezin për karizmën e tij, për rritjen e tij të vazhdueshme, për momentet kur e tërhiqte skuadrën me zemër dhe vendosmëri drejt fitores. Gjashtë sezone janë të paharrueshme. Por përshtypja e fundit shpesh mbetet. Prandaj do të kishte qenë bukur një lamtumirë e kthjellët, e dashur, pa polemika. Një mënyrë për të mbyllur një cikël si protagonist, pa i hequr asgjë asaj që ke arritur.
Gjithçka për Milanin, deri në postimin e fundit
Ne milanistët nuk harrojmë. Theo do të jetë gjithmonë pjesë e historisë sonë të kohëve të fundit. Por te Milani, nuk jepet vetëm në fushë: jepet edhe në mënyrën se si i thua lamtumirë. Prandaj kjo lamtumirë në rrjetet sociale, sado e sinqertë të jetë, të lë një shije të hidhur në gojë. Jo për shkak të përmbajtjes, por për shkak të tonit. Sepse liderët e vërtetë flasin edhe përmes heshtjes.
