Fundi i një cikli, fillimi i ri skeptik. Tifozi është partner që duhet dëgjuar dhe të kënaqet me rezultatet

Lamtumira prekëse për Stefano Pioli, Olivier Giroud dhe Simon Kjaer shënoi fundin e një cikli që zgjati pesë vjet, një cikël ku Milani u rikthye të jetë Milan, falë punës së të gjithëve, nga pronarët amerikanë e deri te drejtuesit aktualë dhe të kaluar. Por kemi më shumë se njëzet e katër orësh që tashmë kemi hyrë në atë që do të jetë, efektivisht, cikli i ri i Milanit.

Një cikël që duhet të nisë nga emërimi i trajnerit të ri, vendim rreth të cilit ka një emocion të madh mes tifozëve dhe zyrtarizimi i të cilit duhet të bëhet gjatë javës së ardhshme, kur skuadra dhe stafi i lidhur me klubin do të janë kthyer nga ndeshja miqësore e së premtes, në Perth (Australi), kundër Romës. Indiciet e javëve e fundit, të gjitha, tregojnë Paulo Fonsecën si trajneri i ri i skuadrës, por Milani ka të nxehtë edhe emrin Mark van Bommel. Por hermetizmi që qëndron në ajër nga zyrat sekrete të klubit të rrugës Aldo Rosi, përsa i përket zbulimit të emrit të trajnerit të ri, me lamtumirën e Piolit, tashmë nuk ka më kuptim të ekzistojë. Ndoshta mund të duhet kohë teknike për t’u respektuar, por të kalosh një javë tjetër të rrethuar nga dyshimet dhe supozimet nuk është e mirë për askënd.

E sigurt është një gjë: tifozët do të duhet të rifitohen. Fërshëllimat që u dëgjuan gjatë ceremonisë së dhënies së çmimit Simon Kjaer, drejtuar Giorgio Furlanit, por edhe Scaronit, Ibrës dhe Moncadës, ishin të forta dhe janë një sinjal i qartë – në këtë moment historik – grupi drejtues është nën vlerësimin e kujdesshëm të partnerëve të klubit, për të përdorur fjalët e Gerry Cardinale, d.m.th. të tifozëve. Partnerë, jo klientët që të zhgënjehen, sepse nëse një fond investues zhgënjen i investitorët e tij, këta kërkojnë faturën dhe i çojnë paratë diku tjetër. Idem edhe me tifozët, askush – teorikisht – nuk do të donte ta shihte San Siron me vrima në tribuna dhe një atmosferë surreale si në dy ndeshjet e fundit e gjysmë. Ju pëlqeu spektakli i Curva Sud në pjesën e dytë? E pra, për ta pasur në mënyrë konstante, do të duhet të kënaqen shijet e tifozëve, veçanërisht të që shkojnë në stadium e që krijojnë ndjenjën atje, gjë që më pas ndikon në atë të tifozët dhe mbështetësit jashtë vendit.

Nga Casa Milan filtron – si gjithmonë – unitet dhe bindje për lëvizjet si në krahun e trajnerëve ashtu edhe mbi të gjitha në merkato ku Milani do të jetë sërish protagonist, por me ndërhyrje më specifike dhe të synuara. sulmuesi, një mesfushor, një qendërmbrojtës (ndoshta me këmbën e majtë) dhe ndoshta edhe një mbrojtës i djathtë. Milani, duhet ripërsëritur, nuk ka nevojë të shesë lojtarët kryesorë për të bërë një transferim, por nëse vijnë propozime të pahijshme, sistemi italian i futbollit kërkon që t’i vlerësoni, siç ndodhi me Tonalin vitin e kaluar.

Do të jetë vera e një fillimi të ri, e një cikli të ri, ku Milani do të duhet të bëjë gjëra, brenda dhe jashtë fushës, për t’u përmirësuar më tej dhe për të qenë edhe më konkurrues. Sepse të fitosh, edhe çdo vit, nuk lodhet kurrë dhe do të thotë të krijosh një cikël, një trashëgimi. Tifosja është e interesuar për këtë dhe është një faktor thelbësor për të mbajtur gjallë pasionin e tij.