Disa kardinalë, e ca gjëra të vogla, në paradat e tyre të përditshme midis kamerave dhe mikrofonave. Asgjë treguese, fjali të dyzuara, buzëqeshje të dyshimta: sidoqoftë, më mirë se heshtja. Konklava do të na japë Papën e ri para emërimit të Drejtorit të ri Sportiv të Milanit, madje ka që thonë dhe shkruajnë se ekziston edhe mundësia e vazhdimit kështu siç jemi, domethënë, pa atë figurë kaq të rëndësishme, si në të gjitha klubet në botë, përveç atij të Milanit. Në fakt, pritej që të përqendroheshin mbi dikë, mbi një profesionist, me vendosmëri dhe shpejtësi. Por po ndodh krejt ndryshe. Përkundër kësaj, përzgjedhja e aktorëve është e ngadaltë, e ndërlikuar dhe misterioze. Sinqerisht, nuk e kuptojmë arsyen, por kështu është.
Në heshtjen absolute që mbretëron gjithmonë në katet e larta të Casa Milan, lihen hapur të gjitha dyert edhe për trajnerin e ri, por në këtë rast gabimi është një tjetër: duke gënjyer, duke bllofuar, Conceiçao duhej të ishte konfirmuar me fjalë publike. Ai duhej të ishte vënë në pozicion për të punuar më qetësisht gjatë këtyre javëve të fundit, duke e ditur se fati i tij është tashmë i vulosur dhe, nëse ka ndonjë gjë, ai e vulos vetë, duke ikur duke përplasur derën në momentin e duhur.
Ai dhe Fonseca kanë shijuar një vetmi totale mediatike, të ekspozuar karshi limiteve të tyre dhe kritikave të pafundta, të gozhduar në rezultate skadente, në një lojë të rrallë mes lotësh. Pa ombrellë, pa rrufepritëse, pa mbrojtje. I pari u shqelmua pas ekspozimit të tij në një konferencë shtypi surreale, ndër të tjera pas përjashtimit nga fusha. Conceiçao, nga ana e tij, nuk mund të priste që mbi të ardhmen e tij, të mbivendoseshin një mori thashethemesh të pakuptimta duke pasur parasysh performancën e skuadrës dhe heshtjen e lartpërmendur koorporative, e cila nuk e eliminon faktin se ai meritonte një mbrojtje strategjike në lartësinë e detyrës që kishte teksa ishte ende në garë për një titull tjetër.
BËHU PJESË E KLUBIT ONLINE MILANISTAT.COM, PËR TË MARRË ÇDO DITË, NË ÇDO MOMENT TË DITËS, TË REJAT MË TË FUNDIT QË REDAKSIA MILANISTAT.COM, ME BASHKËPUNËTORË NË ROMË, MILANO, BERLIN, LONDËR DHE NJU JORK, MUND T’JU OFROJË NË ÇDO MOMENT TË DITËS. MJAFTON TË KLIKOSH NË LINKUN KËTU>>>>, OSE TË KLIKOSH KËTU>>>>
Coppa Italia, po. Shumë, shumë tifozë pyesin veten, duke iu përgjigjur paraprakisht pyetjes më pak emocionuese, më pak të dobishme dhe sugjestive që mund të bëhet në këtë kohë: çfarë do të ndryshonte duke e fituar atë? Humori, para së gjithash. Dhe vera, sepse do të ngrinte një mur kundrejt talljes së tifozëve kundërshtarë. Dollapi i trofeve, që do të zbukurohej me një tjetër trofe. Asgjë nuk do të ndryshonte në vlerësimin e drejtuesve sportivë, as të drejtuesve koorporativë të 2 sezoneve të fundit: gabimet, heshtja, vlerësimet, gabimet e përsëritura, do të mbeteshin. Si, për fat të keq, imagjinoj, mungesën e përulësisë në mënyrën e të ndxjerrurit mësim prej kësaj situate: sidoqoftë, do të ishte e vetmja rrugëdalje për një të ardhme më pak të errët, më pak të turbullt, sepse as Coppa Italia nuk mund ta lustrojë errësirën e shumë aspekteve të errëta.
