Në historinë e futbollit italian, shumë emra përmenden me madhështi: Franco Baresi, Paolo Maldini, Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard… por në hijen e yjeve të mëdhenj është edhe një figurë që mbeti po aq e rëndësishme për suksesin e Milanit. Një lojtar që nuk e kërkoi kurrë lavdinë, por pa të cilin makina e kuqezi nuk do të funksiononte njësoj. E kemi fjalën për Filippo Gallin, mbrojtësin e besueshëm përjetësisht, “ushtarin e heshtur” të një epoke të artë.
Nga Monza në ëndrrën kuqezi
Qysh fëmijë, nuk ishte tipi i lojtarit që binte në sy për driblime apo gola spektakolarë. Por trajnerët shikonin diçka tjetër tek ai: inteligjencën taktike dhe qetësinë. Nuk e humbiste kurrë kontrollin, nuk i trembej asnjë sfide. Ishte kjo arma e tij e fshehtë.
Kur Milani e mori në akademi, askush nuk mendonte se ky djalosh i qetë do të bëhej pjesë e një prej mbrojtjeve më të famshme në historinë e futbollit botëror.
Në zemrën e një mbrojtjeje legjendare
Lexo më shumë
Në fund të viteve ’80, Milani nën drejtimin e Arrigo Sacchi-t revolucionarizoi futbollin. Skuadra u bë një simfoni perfekte, ku çdo lojtar ishte një instrument i domosdoshëm. Mbrojtja ishte si një mur i hekurt: Baresi, Maldini, Costacurta, Tassotti… dhe Galli.
Franco Baresi dikur është shprehur:
“Filippo ishte njeriu tek i cili mbështeteshim kur dikush mungonte. Ai nuk ankohej kurrë, nuk kërkonte famë. Thjesht hynte në fushë dhe luante sikur të kishte qenë gjithmonë aty.”
Edhe Paolo Maldini e ka cilësuar shpesh Gallin si një “garanci sigurie”, një lojtar që nuk gabonte në momente presioni dhe që e mbante skuadrën të fortë edhe kur yjet kryesorë mungonin.
Trofetë – dëshmi e përjetësisë
Me Milanin, Galli ka fituar gjithçka:
- 3 Champions League (1989, 1990, 1994)
- 5 tituj të Serie A
- 2 Kupa Interkontinentale
- 3 Superkupa Europiane
- 4 Superkupa të Italisë
- Mbi 300 ndeshje me fanellën kuqezi nuk janë vetëm shifra. Janë faqe historie. Janë prova se edhe një lojtar i “padukshëm” mund të bëhet i pavdekshëm.
Karriera pas Milanit
Pas vitit 1996, Galli vazhdoi rrugëtimin e tij me Reggiana, Brescia e më vonë në Angli, me Watfordin. Atje, edhe pse larg shkëlqimit të San Siros, tregoi të njëjtën profesionalizëm dhe përulësi. Futbollin e mbylli në vitin 2001, por zemra e tij mbeti gjithmonë kuqezi.
Mësues i brezave të rinj
Pas tërheqjes, Galli nuk u bë thjesht një ish-lojtar. Ai u rikthye te Milani si përgjegjës i sektorit të të rinjve, duke ndihmuar breza të rinj lojtarësh të kuptonin jo vetëm futbollin, por edhe çfarë do të thotë të veshësh fanellën e Milanit.
Shumë djem të akademisë e kujtojnë ende si një njeri që kërkonte disiplinë, por që njëkohësisht jepte këshilla si një baba futbollistik.
Trashëgimia e një heroi të heshtur
Filippo Galli nuk u bë kurrë fytyra e kopertinave. Nuk e pa kurrë veten si superstar. Por pikërisht kjo është arsyeja pse tifozët e Milanit e respektojnë pa fund. Ai është shembulli i një lojtari që nuk kërkoi kurrë duartrokitje personale, por që punoi çdo ditë për lavdinë e skuadrës.
Një “luftëtar i heshtur” që e bëri Milanin të pavdekshëm. Një njeri që na kujton se futbolli nuk është vetëm për yjet që shënojnë gola, por edhe për ata që punojnë në heshtje dhe që me besnikëri ndërtojnë historinë.
Filippo Galli, është emri që nuk bërtet, por që kumbon përgjithmonë në zemrat kuqezi.
