Ekspert, i suksesshëm dhe italian: ja identiteti i trajnerit të ardhshëm të Milanit. Në garë edhe Sarri

Një finale për të luajtur dhe një sezon të ri për të planifikuar: Milani po lëviz përgjatë këtyre dy linjave, të cilat në mënyrë të pashmangshme kryqëzohen. Rreth Conceiçaos duhet krijuar ambjenti më i mirë i mundshëm për të lëvizur dhe për t’u përgatitur për finalen e dytë të vitit: para tij, vetëm një trajner i dashur dhe fitues ia ka arritur, Carlo Ancelotti, i zoti të ngrinte Superkupën Evropiane dhe Kupën e Botës për Klube më 2007-2008. Edhe një herë rrugët kryqëzohen: vetë Carletto, pati qenë ndër mendimet e para të drejtuesve të Rossonerëve për kursin e ri. Megjithatë, Brazili thërret dhe Ancelotti ndoshta nuk e ka vendosur ende të ardhmen.

Duke u rikthyer te Conceiçao, nuk mund të përjashtohet që duke imituar përpikmërisht paraardhësin e tij të njohur, domethënë, duke fituar një tjetër titull këtë sezon, nuk do të mund t’i luajë shanset për të qëndruar Rossoner. Do të nevojitej edhe një finale bindëse në kampionat, mes lojës dhe sjelljes në fushë: Milani i tij deri këtu ka qenë shumë i paqëndrueshëm. E, duke folur për ambjentin, është e vërtetë, jo gjithmonë ka mundur të punojë në paqe dhe se edhe në këto ditë e gjen veten duke përjetuar një situatë të pazakontë: një titull në horizont pa e ditur nëse përtej asaj linje do të qëndrojë në pankinën e klubit.

Identikiti

Ideja për kursin e ri është në fakt ajo e rilançimit nga një trajner italian, i cili e njeh dinamikën e kampionatit dhe që në kurrikulum e tij te ketë suksese të shumta. Pra, një trajner ekspert dhe jo një fillestar, ndoshta në debutimin e tij me një skuadër të madhe. Identikiti përfshin disa profile: Conte, Allegri, Gasperini, Sarri, Mancini… Vështirë për Antonion, një keqardhje që prej verës së kaluar dhe sot kryesues me Napolin. Max dhe Mancini i kanë karakteristikat e duhura, por për sa i përket vlerësimit të pëlqyeshmërisë vijnë pas Gasp dhe Sarrit.

Duke e ngushtuar edhe më tej rrethin: i pari është nën kontratë me Atalantën, i dyti është i lirë pas eksperiencës së tij të fundit te Lazio. Sukseset i ka pasur tjetër kund: Scudetto me Juventus dhe Europa League me Chelsea. Ashtu si Milani, edhe ai dëshiron të rilançohet në nivele të larta dhe e di, e njeh fare mirë mënyrën për t’ia arritur, në kampionat dhe jashtë tij. Zgjedhja do të jetë kontekstuale, bashkë me atë të drejtorit të ri sportiv, ose ndoshta jo.

Një hipotezë e re po merr udhë dhe ajo është se organigrama e klubit të mbetet e pandryshuar. Kompetencë dhe hierarki: Tare, D’Amico, Manna, Sartori apo ndoshta… askush. Struktura mban edhe kështu, me kusht që në në bazë të rikthehet soliditeti. Si? Me një definim të qartë të roleve dhe kompetencave. Me një qartësi të brendshme dhe një hierarki përsosmërisht të ngritur dhe të njohur. Në këtë skenar, CEO Furlani do të mbetej në krye, me operacionet e merkatos të besuara Geoffrey Moncadës (të cilit i duhet njohur merita për blerjet e Pulisic dhe Reijnders) dhe Ibra si superkonsulent i pronësisë.

Ka qenë vetë Cardinale që në ditët para Pashkëve pati kontaktuar sërish Paraticin, por ai preferon të vazhdojë karrierën e tij profesionale përtej Serie A. Për pjesën tjetër, thjesht duhet pritur: vendimet përfundimtare janë shtyrë për në fund të sezonit, i cili në fakt do të përkojë me finalen e Kupës. Nuk ka gjasa që të ketë ndonjë shans për një rikthim në Europë përmes kampionatit. Sidoqoftë, makineria është në lëvizje: nga rinovimet e Reijnders dhe Pulisic, te ato të mundshmet të Theo dhe Maignan, punë ka pafund.